11-2-2020 | Na de olie industrie is de textiel industrie de meest belastende ter wereld. Voor het maken van textiel zijn niet alleen veel grondstoffen nodig, maar ook hectares land, duizenden liters water, bestrijdingsmiddelen, chemicaliën en energie. Dan hebben we het nog niet eens over de CO2 uitstoot van het transport van kleding. Het is daarom zo belangrijk om textiel te scheiden en meer en meer te gaan recyclen.
De eerste stap in het recycle proces is het scheiden van herdraagbaar en niet-herdraagbaar textiel. Ongeveer 80% behoort tot de eerste categorie, 20% tot de tweede. De 20% niet-herdraagbare kleding wordt vervolgens op materiaal gesorteerd. Het scheiden kan met de hand gedaan worden, maar een kledinglabel geeft regelmatig foutieve informatie. Soms is een kledingstuk gemaakt van bijvoorbeeld 100% wol, maar in werkelijkheid gaat het om een mix van. Als je niet goed kunt sorteren, dan kun je ook niet goed recyclen. Textiel met gaten, scheuren en vlekken werd in het verleden daarom laagwaardig gerecycled tot poetsdoeken of matrasvulling. Of soms verbrand omdat het uiteindelijk alsnog op de afvalberg terecht kwam.
De Fiber Sort Machine is een belangrijke verbetering in het recyclingproces. Deze speciale machine kan de materialen in het textiel met behulp van een infrarode laser detecteren. Het scant de kledingstukken en rangschikt deze op soort textiel zoals katoen, linnen, wol en nylon. De materialen worden door weer andere machines vervezeld en tot nieuwe garen gesponnen.
Nederlanders gooien maar liefst 235 000 000 kilo textiel weg per jaar. Zo’n driekwart van de kledingkast wordt nauwelijks gedragen.. Laten we, ondanks de geweldige ontwikkelingen op recycle gebied, met zijn allen iets minder kopen, wat vaker repareren, ruilen en bewust kiezen. Liever kwaliteit dan kwantiteit!